امروز آموزش معماری را در ایران چگونه می بینید ؟
- آموزش معماری امروز چندان پیشرفته نیست و نقص بسیاری دارد.سیستم آموزشی موثر و درست آن است که هر دانشجویی بتواند به بهترین نحو از آن بهره بگیرد و خود را بازیابد.این کار آزادی عمل زیادی لازم دارد و بالطبع حس احترام و تعامل با دیگران را می طلبد . کمیّت دانشجویان هم باید با توجه به منابع انسانی ، یعنی استاد کنترل شود .از طرفی در آموزش طراحی ، باید نقد را هم آموزش داد. امروزه همه مدارس دنیا این مسئله را در آموزش مدنظر قرار می دهند که معماری بدون فلسفه و دید تحلیلی و انتقادی رشد نمی کند و نمی توان آموزش را صرفاً به ساخت محدود کرد .
- الگوهای هنری انتزاعی علیرغم فریفتگی های شکلی و کالبدی ، اغلب حقیقت معرفتی – فرهنگی ندارد . باید از دید هنری در جهت توسعه زندگی مردم و بالا بردن امکانات آنها استفاده کرد .هنر می تواند لطافت بیشتری به زندگی ببخشد ولی نمی تواند جایگزین اصل زندگی و نیازهای اولیه باشد .
- لازم می دانم براین مسئله تاکید ورزم که وجود سلسله مراتب در بدست آوردن درجه استادی از مواردی است که حتماً می بایست در آموزش معماری به آن توجه کرد . دادن کلاس به استاد ، بدون پیش زمینه و سابقه تدریس و یا سابقه در بعد معرفتی آن جایز نیست .باید یک شعله نورانی و عشق و علاقه به وطن و فرزندان این مملکت در دل کسی که می خواهد در کلاس تدریس کند وجود داشته باشد. استاد دانشگاه نمی تواند مانند کارشناس ثبت رفتار کند . باید انگیزه اجتماعی قوی در وجودش باشد و بهترین های آن را در زمان تدریس به دانشجویان اش تقدیم دارد. شرط اصلی این کار داشتن فضای باز و آزاد برای گفتگو و تعامل و تبادل نظر است .
« داراب دیبا در گفتگو با مجله معماری و فرهنگ - شماره32 »
- آموزش معماری امروز چندان پیشرفته نیست و نقص بسیاری دارد.سیستم آموزشی موثر و درست آن است که هر دانشجویی بتواند به بهترین نحو از آن بهره بگیرد و خود را بازیابد.این کار آزادی عمل زیادی لازم دارد و بالطبع حس احترام و تعامل با دیگران را می طلبد . کمیّت دانشجویان هم باید با توجه به منابع انسانی ، یعنی استاد کنترل شود .از طرفی در آموزش طراحی ، باید نقد را هم آموزش داد. امروزه همه مدارس دنیا این مسئله را در آموزش مدنظر قرار می دهند که معماری بدون فلسفه و دید تحلیلی و انتقادی رشد نمی کند و نمی توان آموزش را صرفاً به ساخت محدود کرد .
- الگوهای هنری انتزاعی علیرغم فریفتگی های شکلی و کالبدی ، اغلب حقیقت معرفتی – فرهنگی ندارد . باید از دید هنری در جهت توسعه زندگی مردم و بالا بردن امکانات آنها استفاده کرد .هنر می تواند لطافت بیشتری به زندگی ببخشد ولی نمی تواند جایگزین اصل زندگی و نیازهای اولیه باشد .
- لازم می دانم براین مسئله تاکید ورزم که وجود سلسله مراتب در بدست آوردن درجه استادی از مواردی است که حتماً می بایست در آموزش معماری به آن توجه کرد . دادن کلاس به استاد ، بدون پیش زمینه و سابقه تدریس و یا سابقه در بعد معرفتی آن جایز نیست .باید یک شعله نورانی و عشق و علاقه به وطن و فرزندان این مملکت در دل کسی که می خواهد در کلاس تدریس کند وجود داشته باشد. استاد دانشگاه نمی تواند مانند کارشناس ثبت رفتار کند . باید انگیزه اجتماعی قوی در وجودش باشد و بهترین های آن را در زمان تدریس به دانشجویان اش تقدیم دارد. شرط اصلی این کار داشتن فضای باز و آزاد برای گفتگو و تعامل و تبادل نظر است .
« داراب دیبا در گفتگو با مجله معماری و فرهنگ - شماره32 »
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر